kendimden kaçmaktan yorgun düştüm
uçurumlardan uçtum
ölmedim ama süründüm
kırlarda kendime mezar buldum
senden uzak bir yuva kurdum
günden güne kurudum
taş olsa yanar deniz olsa kururdu
ne yandın ne de kurudun
uzaklardan tuzak kurdun
sonsuz okyanusta sonlu aklım
yıkandım aşkınla
hep hep çıplak başa döndüm
